เรื่องจระเข้อกตัญญู
ตัวเอก : ช้าง, จระเข้, หนูหริ่ง
ณ บริเวณชายป่าที่เต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่มีช้างน้อยตัวนึงกำลังเดินเล่นกินลมอยู่ตามลำพังและแล้วก็ได้ยินเสียง ช่วยด้วย ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยฉันทีช้างน้อยค่อยๆ เดินตามเสียงนั้นมา จนพบต้นเสียงนั้นก็เจ้าจระเข้นั้นเอง หางของจระเข้ถูกต้นซุงทับอยู่มันพยายามดิ้นให้หลุดก็ไม่สามารถหลุดออกมาได้จึงขอร้องช้างให้เอางวงลากซุงออก เมื่อช้างน้อยลากซุงออกมาได้จระเข้ก็พูดว่าเจ้านี่เก่งจริงๆ นะ นอกจากเก่ง เจ้ายังตัวใหญ่น่าอร่อยอีกด้วยนะ ช้างน้อยเริ่มตกใจเจ้าจระเข้จึงงับขาของช้างที่ไม่ทันตั้งตัว
เจ้าจระเขอกตัญญูทำไมเจ้าทำกับข้าแบบนี้ช่วยด้วย ช่วยด้วย เจ้าจระเข้นิสัยไม่ดีหลังจากนั้นเอง หนูหริ่งก็เดินผ่านมาพอดีและเห็นช้างน้อยร้องขอความช่วยเหลือจึงเข้าไปช่วย
หนูหริ่งจะเข้าคุยและจะตัดสินให้อย่างยุติธรรมขอให้ทั้งสองแสดงเหตุการณ์ใหม่เอาเหตุการณ์ตั้งแต่แรก หนูหริ่งจะพิจารณาอย่างละเอียด
จระเข้จึงบอกช้างน้อยให้เอาซุงมาทับหางจระเข้ช้างน้อยก็เลยเอาท่อนซุงมาทับหางจระเข้ และก็บอกหนูหริ่งดูให้ดีๆ นะ ว่าข้านี่แหละที่เป็นคนช่วยจระเข้ ช้างน้อยกำลังจะเอาท่องซุงออกหนูหริ่งบอกว่า หยุดๆ ในเมื่อเจ้าจระเข้นิสัยไม่ดี เมื่อช่วยแล้วจะจับเจ้ากิน ทำไมเจ้าจะไปช่วยอีก มันไม่รู้จักบุญคุณ
จริงสินะและฉันจะช่วยมันทำไมใครทำดีก็ได้ดี ใครทำชั่วก็ได้ชั่ว ช้างน้อยบอกกับหนูหริ่งไปช้างน้อยเรากลับกันเถอะ ปล่อยให้จระเข้รับชะตากรรมของมันไป
และจระเข้ก็ร้องโอดโอยด้วยความจำปวดไม่มีสัตว์ตัวใดเลยเข้ามาช่วยเพราะพวกมันรู้แล้วว่าจระเข้นิสัยไม่ดี และก็ไม่มีใครยอมเป็นเพื่อนจระเข้อีกด้วย
เป็นนิทานที่ดีมากค่ะ แต่มีบางคำที่พิมพ์ตกไปบ้าง รบกวนช่วยดูให้ละเอียดเพราะเด็กอ่าจจำแบบผิดๆ ไป
ตอบลบผุ้แต่งคือไคร และสำนักพิมพ์ละคะ
ตอบลบ